تاریخچه:منطقه چهارمحال دارای پیشنه‌ای کهن است. براساس سفالینه‌ها و ابزارهای سنگی ابتدایی کشف شده بروی تپه‌های باستانی و آثار کهن تاریخی شهر هفشجان، قدمت این استان به هزاره هفتم قبل از میلاد بر می‌گردد و بیانگر پیشینه ۹۰۰۰ ساله چهارمحال و بختیاری است.

سرزمین کنونی بختیاری هزاران سال است که سکونت‌گاه گروه‌های مختلف انسانی می‌باشد. منابع و امکانات طبیعی از قبیلِ آب، جنگل، مراتع، بارندگی مناسب، آبگیرهای فراوان و درّه‌های مستعد برای کشاورزی، این سرزمین را به یکی از بهترین زیستگاه‌ها و محل تجمع و سکونت گروه‌های انسانی در گذشته تبدیل نموده بود.

چهارمحال و بختیاری تا پیش از سال ۱۳۳۲ خورشیدی در قالب شهرستان شهرکرد و بختیاری از شهرستان‌های استان اصفهان به‌شمار می‌آمد و بعد در این سال از استان اصفهان جدا و به فرمانداری شهرستان شهر کرد و بختیاری درامد و سرانجام سال ۱۳۵۲ به استان چهرمحال بختیاری تبدیل شد 

جغرافیا:میانگین ارتفاع در استان چهارمحال و بختیاری حدود ۲۱۵۳ متر است و به همین خاطر استان چهارمحال و بختیاری را بام ایران می‌دانند.

بلوکی سرد، بسیار آباد، پر نعمت و پرجمعیت، با چراگاه‌های سبز و خرم و چمنهای زیاد و آب فراوان داراست که به هند کوچک هم معروف است.

این استان دارای بارش نسبتاً مناسب است به حدی که این منطقه با وجود داشتن تنها یک در صد از مساخت ایران، ده درصد از منابع آب کشور را در اختیار دارد. ریزش‌های جوی و برف و باران درکوه‌های این استان منشأ معروفترین رودخانه‌های دائمی جنوب غربی و مرکزی ایران یعنی کارون و زاینده رود هستند

اقوام:طبق پژوهش سال ۸۹اقوام استان چهار محال بختیاری بدین صورت است:  لر بختیاری (۵۶٫۳٪)،  فارس (۳۰٫۵٪) ،  ترک قشقایی (۱۲٫۱٪) ،  نمی‌دانم (۰٫۵٪) و دیگر (۰٫۶)  

مشاهیر:کوروش کبیر(برخی محققان کورش کبیر را از بختیاری ها  دانسته اند) ، دکتر قیصر امین پور ، اسعد بختیاری ، مریم بختیاری پژمان بختیاری ، بهمن علائدین اریو برزن بختیاری (سردار ایران زمین مقابل اسکندریان)

صنایع دستی:انواع بافته های عشایر بختیاری ( نمد ، قال بافی قالی یلمه ، گل پتو تیریا نمکدان جل پیش سینه ، وریس جاجیم و چوقا)  
سوغات استان چهار محال بختیاری :گز ، بادام ، عسل ، قارا (قره‌قوروت کاکولی )
اقامتگاهای استان چهار محال بختیاری لینک
شهراها(مقاله های سایت رنت)