تاریخچه: قدیمی‌ترین نشانه‌های به دست آمده از سکونت در سرزمین بوشهر، به عهد ایلامی و تمدن بین‌النهرین برمی‌گردد. در زمان مادها در آغاز سده هشتم قبل از میلاد سرزمین بوشهر جزء یکی از ایالتهای جنوب غربی آن دولت بوده با توجه به کشفیات باستانشناسی و مدارک مکتوب تاریخی، معلوم گردیده‌است که بخش‌های گوناگون ایران از جمله استان بوشهر سکونت‌گاه نژادها و گروه‌های گوناگونی بوده‌است. پیش از ورود و استقرار آریائیان در منطقه بوشهر، نژادهای بومی در این سامان می‌زیسته‌اند و مدارکی که از عصر حجر، کاکولیتیک و برنز (مفرغ) قدیم باقی‌مانده‌است از سال ۱۳۱۶ در تقسیمات جدید کشوری، بوشهر و توابع آن یکی از شهرستان‌های استان هفتم (فارس) محسوب شده و جزء قلمرو استانداری فارس گردید. در سال ۱۳۳۹ تغییراتی در تقسیمات سیاسی کشور داده شد و بوشهر و توابع آن به نام فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس به مرکزیت بوشهر از استان فارس جدا گردید. نهایتاً در تاریخ ۹ مهرماه ۱۳۵۲ استان بوشهر با دو شهرستان بوشهر و دشتستان تشکیل و پس از آن تاکنون به ۱۰ شهرستان تقسیم شده‌است

جغرافیا: این استان به‌علت قرار گرفتن در ساحل استراتژیک خلیج فارس، صادرات و واردات دریایی، صنعت صیادی،وجود ذخایر نفت و گاز، (پارس جنوبی و شمالی)، کشاورزی و نخلداری و وجود نیروگاه هسته‌ای از اهمیّت راهبردی و اقتصادی برخوردار است؛ به گونه‌ای که پایتخت انرژی ایران لقب گرفته‌است. استان بوشهر با خلیج فارس بیش از ۷۰۷ کیلومتر مرز دریایی دارد. استان بوشهر از دو بخش جلگه‌ای حاشیه ساحلی غربی و کوهستانی نوار شرقی منتهی‌الیه زاگرس جنوبی است. آب و هوای استان گرم و خشک و در نواحی ساحلی گرم و مرطوب است.

اقوام: نظر سنجی سال ۸۹ درصد اقوامی که در این نظر سنجی نمونه گیری شد در استان بوشهر به قرار زیر بود: ۸۱%٫فارس (۱۲% مرد، ۱۱٫۳% زن)، ۴٫۱ عرب (۳% مرد، ۴٫۳% زن)، ۱۰% لر، ۰٫۵ سایر و ۰٫۵ بدون‌جواب بودند.

مشاهیر: شهید رئیس علی دلواری ،صادق چوبک ، ناخودآگاه عباس دریانورد ، باقر خان تنگدستانی و …

صنایع دستی: صدفسازی و تاکسی درمی ، عبابافی ، گبه بافی ، گلیم بافی ، قالی بافی ، گرگور(قفس های ماهیگیری) و حصیربافی و...

سوغات استان بوشهر: خرما ، پنیر نخل ، ارده بوشهر ، خارک ، خارک پخته ، حلوای(راهی ، سنگک ، پسکی) ، میگو ، انواع ترشی و…

اقامتگاهای استان بوشهر لینک

شهرها(مقاله های سایت رنت)